Bir sabah uyanamadığım da fark ettim
odamın hala dağınık olduğunu,
kitaplarımın gelişi güzel sıralandığını,
Duvarda ki resimlerimin aslında düzgün olmadığını,
bir sabah uyanamadığım da fark ettim,
güneşin benim için açmayı unuttuğunu,
sabah rüzgarının penceremden girmemek için direndiğini,
gökyüzünün bana mutluluk vermek istemediğini,
bir sabah uyanamadığım da fark ettim
onun benim düşlerim olduğunu,
Ne kadar çekici güldüğünü,
anılarını ne kadar da arzulu anlattığını gözlerime
bu sabah uyanamadım
o şimdi yoldadır belki
onca yürek yaşantılarından sonra
gülümseyerek anlattığım bulutlara
bakıyor mudur şimdi?
Yoksa yanında oturan kırklı yaşlardaki
kadına hüznün tarifini mi vermeye çalışıyordur?
Ben bu sabah hiç uyanamadım.
yüreğim de öyle,
Belki bu gece,
yıldızlarda parlamaz bana,
belki kalemim göz yaşlarımın arkasına sığınmayı çoktan planlamıştır bile.
Ben uyanamadım ama o umarım uyanmıştır,
umarım yazgısında binlerce çiçek açar daha,
umarım yaşamın da kanatlanacak ne varsa kanatlanır
sevgisine doğru
Ben bu sabah uyanamadım
Belki sonraki sabahlarda uyanırım,
Belki bir sabah uyandığım da tekrar bir öykünün içine sığınmış bulurum kendimi,
Ama bu sabah uyanamadım…
Ptsi Eyl. 03, 2007 8:37 pm